I lost my seat


ფეხზე ვიბამ ლოდს,
არც ისე მჭიდროდ.

ჩემს ოთახს ვატან ცეცხლს და ბოლს.
შევდივარ ტალღებში...
ნელა...
აუჩქარებლად...

დავიფარები წამებში...

***

ვიხსენებ ბებოს სიტყვებს,
და ცხოვრებაში პირველად,
ვტირი.

იმის იმედი მკლავს,
რომ ვეღარავინ შეამჩნევს
ჩემი ლამპიონის ციმციმს.

***

ყველაფერ გრძელს და უსასრულოს
ვატან ერთ ღამეს.

სადღაც მივრბივარ...
მჭიდროდ ვიკრავ თასმებს.


1 მარტი, 2023წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი