სამართებლით ვიტვიფრავ ჩუქურთმებს სხეულზე, თითქოს ჩარაზული ტაძარი ვიყო


ნეტავ ოდესმე ისე გავერთიანდეთ,
როგორც ჩემ ცოდვათა მწველი ცეცხლი,
და ჩემი ფრთები.

***

ნათელი და სიმწვანე ფარავს
ჩემს ტრამვათა ტრამალებს.

ყოველი პატარა დეტალი ჩემს შესახებ
გაჰყვა ფერფლს.

საფლავ-მომგონებლიანად 
მყლაპავს ვეშაპი,
რომელსაც ვუწოდებ - ქვეცნობიერს.

***

და მაინც,
რაც არ უნდა უღმერთო ვიყო,
ვეზიარები რეინკარნაციის მადლს.

რომელიმე კლდეზე,
ჩემსავით ცივად ამოტვიფრული სახე
მაინც გიგრძნობს.


3 მარტი, 2023წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი