ვცოცხლობ სიკვდილისთვის, ვკვდები სიცოცხლისთვის
ვზივარ ნაპირთან, და უიმედოდ ვუყურებ ჩემს სიბნელის შავ ზღვას. მიუხედავად იმისა, რომ ყველა მოგონება, ვით ლოდი ფეხზე - თან მიმაქვს, პირი არ უჩანს დაბრუნებას. *** გათეთრებული, გაცხედრებული, შუბლზე ზეთ-მირონ-ტყვია-ცხებული, ჩემი სიბნელის ზღვასთან ვზივარ... *** (ვნატრობ იმას, რომ აღარაფერს მკითხავ). 22 მარტი, 2023წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი