მეოხ მეყავ
თავის ქალაზე ვჭრი ხვრელს, რომ გავხდე კელია სიჩუმის. ...რომ გზა გავუხსნა სამუდამო სიბნელეს... *** ჩემს ეზოში თეთრი ხის ძელია. მე ვარ ეზო, მოცული შავი, სამუდამო სიჩუმით. 23 ივნისი, 2023წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი