მეოხ მეყავ


თავის ქალაზე ვჭრი ხვრელს,
რომ გავხდე კელია
სიჩუმის.

...რომ
გზა გავუხსნა
სამუდამო სიბნელეს...

***

ჩემს ეზოში
თეთრი ხის ძელია.

მე ვარ ეზო,
მოცული
შავი, სამუდამო სიჩუმით.


23 ივნისი, 2023წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი