ნარინჯისფერი, უკიდეგანო
ჩემი სახე ბუნდოვნად მოჩანს ზღვის ზედაპირზე. ნაკერი მადევს პირზე, და მე მიცნობენ, როგორც უხილავ მგოსანს. *** ოთახის თეთრი კედლები წითლად დავნამე, და ახლა შენს კართან ჩემი არსება უკანასკნელად მომაქვს. 6 ივლისი, 2023წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი