მიწის საწოლი
ჭირისუფლად მადგას თავზე მწველი, წითელი ცა. ვდგები განზე... ვრწმუნდები, რომ ვეღარაფრით გავაფერადებ ჩემი მომავლის თეთრ გვამს... *** ...შენი ხმა დამდევს... შენი შეხება დაძრწის ჩემს გამომშრალ, ფერმკრთალ კანზე. 5 აგვისტო, 2023წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი