ყვითელი აფრები


ვდგავარ დამბაზე
და ყველაფერი ჩემს გარშემო
ყინულივით უფერო, არარსებულია...

დავყიალებ დამბაზე...
ისე, როგორც შენი შეხება - ჩემს ტანზე.

ვდგები სკამზე...
კისრით ვკიდივარ ჭაღზე...

***

ახლა დამბაზე
უტანო, შეხებას მოკლებული,
ყინულის გულია...

ჩემი შველა არარსებულია.

ასეთი ჩუმი,
ამდენის დამტევი,
ამდენად ურჩი...
- დამბაზე ჩემი გული გდია.


25 აგვისტო, 2023წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი