ყვითელი აფრები
ვდგავარ დამბაზე და ყველაფერი ჩემს გარშემო ყინულივით უფერო, არარსებულია... დავყიალებ დამბაზე... ისე, როგორც შენი შეხება - ჩემს ტანზე. ვდგები სკამზე... კისრით ვკიდივარ ჭაღზე... *** ახლა დამბაზე უტანო, შეხებას მოკლებული, ყინულის გულია... ჩემი შველა არარსებულია. ასეთი ჩუმი, ამდენის დამტევი, ამდენად ურჩი... - დამბაზე ჩემი გული გდია. 25 აგვისტო, 2023წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი