running into a glass wall


ჩემი ნებით,
უხასიათოდ ვახავსდები შუშის კედელს,
და ვიაზრებ,
რომ ახლა ყველა სირთულე
უბრალოდ მონაგონია.

***

მიყვარდი,
როგორც ზღვა, თოლიას...

პატარა, სარკმლისებრ ჭრილში
ექვსი რკინის ზოლია...

თურმე რამდენი რამე მცოდნია.


1 სექტემბერი, 2023წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი