თუ ასე ძალიან გინდა, რომ ღმერთი იყო...
სახე-წაშლილი ვზივარ, და გნატრობ, როგორც ვენახი ნატრობს ტალავერს. მჭამს იმის იმედი, რომ ყველაფერი დროებითი, წარმავალია... ეს აპათია სამუდამოა, ამ აპათიას ვაღმერთებ. 2 სექტემბერი, 2023წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი