შუშის მაჯები
შენი მზერა დაძრწის ჩემს ყვითელ ტანზე... ვკითხულობ გრანელს, გიხსენებ, და ნაკერები უნებურად, ბაგეების მსგავსად იხსნებიან ჩემს გვამზე... *** ეს სიბნელე, ეს ნიჰილიზმი მაჩოქებს, თავზე მადგას, და გალობს სამოთხის მონატრებას. 6 სექტემბერი, 2023წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი