Jesus wept
სიბრმავე ერთადერთია, რაც შველის ამ აპათიას, რაც კურნავს ამ თან არა-აპათიას... ჩემი ოთახის ღია, ნათელ შემოსასვლელში, ღმერთია... შანსი ერთია... ...და მე თვალებახვეულს მძინავს... თვალებახვეულს მღვიძავს... ვერ ვშველი ამ აპათიას... მშობელმა, თბილმა მიწამ სიკვდილის ნატვრაც არ მაპატია. 19 სექტემბერი, 2023წ.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი