Jesus wept


სიბრმავე ერთადერთია,
რაც შველის ამ აპათიას,
რაც კურნავს ამ თან არა-აპათიას...

ჩემი ოთახის
ღია,
ნათელ შემოსასვლელში,
ღმერთია...
შანსი ერთია...

...და მე თვალებახვეულს მძინავს...
თვალებახვეულს მღვიძავს...

ვერ ვშველი ამ აპათიას...
მშობელმა, თბილმა მიწამ
სიკვდილის ნატვრაც არ მაპატია.


19 სექტემბერი, 2023წ.
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი