...ვთვრები, მაღამდება...


ჩემი უბნის შესასვლელში
მარტო ვთვრები,
მაღამდება.

ვერ ვპოულობ ისეთ ფიქრს ჩემში,
რაც დამთავრდება,
რაც დამარცხდება.

***

ჩემს ჭიშკართან მთვრალი ვდგავარ
და მაღამდება.
ეს ნოსტალგია,
და ეს დანაშაულის გრძნობა,
ქრისტეს ჯვარივით სწორია,
და ზურგზე მაწვება.


18 ოქტომბერი, 2023წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი