...ვთვრები, მაღამდება...
ჩემი უბნის შესასვლელში მარტო ვთვრები, მაღამდება. ვერ ვპოულობ ისეთ ფიქრს ჩემში, რაც დამთავრდება, რაც დამარცხდება. *** ჩემს ჭიშკართან მთვრალი ვდგავარ და მაღამდება. ეს ნოსტალგია, და ეს დანაშაულის გრძნობა, ქრისტეს ჯვარივით სწორია, და ზურგზე მაწვება. 18 ოქტომბერი, 2023წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი