broken windows


...(მე ვიყავი შენი სარკე
ჩვენს ბნელ ოთახში.
კიდევ რამდენ მიმიკას დავიტევდი,
ნეტავ ხედავდე...
ნეტავ კიდევ რამის მწამდეს)...
ჩვენს ბნელ ოთახში
თოვლივით სპეტაკ 
ნაჭერში გახვეული დამდეს...
თავთან მედგა შავი მოძღვარი,
და სევდა-ნარევი ხმითღა 
გალობდა ბოლოს: "დიდება 
სულსა წმიდასა, მამას და ძეს".


6 ნოემბერი, 2023წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი