alcohol

იმალება ხალხში,
ჩალისფერი პალტოთი
და ჩალისფერი, სწორი ტალღებით.
ვეხები,
ბაგეებზე...
ტუჩებზე...
ოღონდ,
სწრაფად,
სწრაფად და უხეშად...
ყელიდან ხერხემლამდე ჩამდის,
ჩემს ფერმკრთალ სახეზე
ზამთრის ცხელი ნამივით დარბის.
მთვრალის პროფილით
ვზივარ ცარიელ მაგიდასთან,
თავჩაქინდრული, როგორც მორჩილი,
როგორც ცხვარი, 
მონასტრის ეზოში დამდგარი
შესაწირავად...
და ვბურტყუნებ...
...არა, არ ვარ მთვრალი.

18 იანვარი, 2024წ.