İzmir

ჩვენ შეგვიძლია,
წავიდეთ,
გავიქცეთ,
ბაქოში,
ერევანში,
პარიზში,
სტამბოლში,
იზმირში,
ოღონდ,
გთხოვ, 
ნუ დამტოვებ,
ამ შავ თბილისში...
ამ ღვინისავით მუქ,
სისხლისფერ თბილისში...

***

შენ ხარ
ხან ტუზი,
ხან ორიანი,
აჩეხილ ბანქოში...
კოცნისგან შემთხვევით დაკბენილი 
ქვედა ტუჩით,
და სარაფნით, ზოლიანით, 
მიდგახარ,
და მე ისევ გთხოვ:
წავიდეთ,
იზმირში...
სტამბოლში...
ან ბაქოში...
ოღონდ,
ნუ დამტოვებ...
ნუ დამტოვებ...
აქ... თბილისში...


13 თებერვალი, 2024წ.