ჩამაქრე

ვიღვიძებ ბნელ ოთახში,
ვწევ გამჭირვალე, 
ნაცრისფერ ფარდებს,
უცხო მიჯნურის
ფერი თვალის, ფერი ფირუზის,
ტეხავს ერთადერთ სარკმელს...
დარდს თავს ახვევს...
მე ველი, როდის გამცემს...
...მაგრამ
ყველაფერს,
ყველაფერს,
ჩემთან ამხელს...
თვალებში მიყურებს,
ყველაფერს,
ყველაფერს,
ჩემზე ანთხევს.


11 მარტი, 2024წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი