მუქი სახლი

მძიმე თვალებით,
ჰგავდა ღვთისმშობელს.
მაგრამ,
მგლოვიარე, წვრილი ტანით,
და გამოხედვით,
არაფრისა და უიმედობის მსგავსით,
ჰგავდა
ღვთის
მგმობელს...
...ვეღარ,
            ვეღარსად
                           ვპოულობ,
ჩემს მპოვნელს...
მუჭა ქვიშასავით,
ვნებდები,
თავს ვაძლევ 
წაბლისფერი
ხვეულების
მორევს.


26 აპრილი, 2024წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი