მგზავრი
მუდამ ველი, რაღაც ცუდს, მუდამ ჯვრის ფორმის ნაკერები ადევს, ჩემს გულს... მუდამ ცოდვის ანაფორით ვმოსავ პატარა სულს... ...ნიჰილიზმს შენს სახელთან ვრითმავ... ვაშენებ დაისს, და შენ მიკეტავ ცის კარს... აქ სულ ღამეა, აქ სულ ღამეა, ჩემი ამოძახილი, მარცვლებად, წლობით დათვლილი, ვერავის წუხილს დაემთხვა... 29 აპრილი, 2024წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
2 კომენტარი
საღოლ ძმა
დიდი მადლობა მეგობარო❤️