Mountain Range


შავ-თეთრი ქარის ქალაქის
ერთერთ ჩიხში
ყორანი კივის,
ხანაც, 
ბურტყუნით, 
თავჩაქინდრული ლოცულობს,
როგორც ცოდვილი...
...
მე ვარ
თოვლიანი,
გაჩეხილი მთა,
ყორანის პროფილს
ვუმიზნებ უხილავ თვალს...
ისიც,
დამყურებს,
დამყურებს,
და იცინის...
მასაც, 
მანტია მალავს,
სპეტაკი ნისლის.


11 მაისი, 2024წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი