მკვიდრი

ცა ჰგავს წინგს,
მე ვერლიბრს,
ალბათ, აქაც არაა ჩემი ადგილი...
ფერებს ვჭრი,
სიცარიელეს ვკვეთ,
გზააბნეული ჩიტივით...
მერე ვირევი,
ვერლიბრივით,
ვწყდები, მარცვლებად ვიბნევი,
იმ მძივივით,
ყელზე ხელებივით
რომ შემოგხვიე.
...
ჩემთან,
ჩემი ფანჯრიდან,
ცა ჰგავს
ცარიელ წიგნს...


11 მაისი, 2024წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი