when talking becomes sacred

აქ არავინ მიცნობს,
აქ, შენი ტანივით,
მკვდარ ხელის გულებს,
არავინ მითბობს...
...განა, ვერავინ,
არა, არა, არავინ...
სარკეს შევხედავ წამით...
ტუჩებს, მიკერავენ ძაფით,
რომელიც ჰგავს ხიდს, შენამდე.
აქ
ვერავინ მცნობს...
ღმერთო, ამ პალატას, მერჩივნა,
გადავეყლაპე ბრბოს...


10 ივნისი, 2024წ.

luggage boy

[asylum:poem_N_2_"when_talking_becomes_sacred"]