მრუდე

I

მისი ქუთუთოები
იერით ირეკლავდნენ 
გაზაფხულის ჭაღარა ღრუბლებს,
სევდით და წვიმით,
თუმცა, მაინც, ტირილით, მწირით,
ამინდს ჰგავდნენ.

II

მე ვნახე ის,
დაბალ მაგიდასთან მჯდარი, მრუდედ.
დაე,
კიდევ დათვრეს...
ბოლოს, სხეულის კედლიდან
ჩამოხსნის ტრამვათა ხატებს...
ხერხემლის ძელიდან,
ააფრიალებს თეთრ აფრებს...
...

...მერე გაივლის ღმერთივით,
გვირილების ველივით, 
გათელავს ტალღებს.

III

ოღონდ მოვიდეს
ჩემამდე...
ინეფრნოში დამდევს,
თუმცა, არ იცის, 
მე საუკუნო ძილის
ტაძარში დამდეს. (როგორც სიწმინდე).

IV

მე იგი ვნახე...
ჯვარზე უმტვრევდნენ მუხლებს.
ჯვრადვე ესვენა, შაბათს,
მრუდედ...

V

სანამ 
მოკვდება,
მარტირობას, 
სანამ 
მორჩება,

ისიც მომიგონებს მწუხრზე...

VI

მე
სარეცელზე 
ვჭამდი
უკანასკნელ, 
                   ლურჯ 
                               წუთებს.


1 ივლისი, 2024წ.

neleh