snail

მე ვუცქერ
ღრუბელს.
ვჭამ
დილის
სილურჯეს...
დაისის წინ,
ხის თითო ტოტად
დავიღუნე,
უმზეოდ.
დამბამდე...
მერე, სანაპირომდე... ქვებამდე...
ჩავიმუხლე, უშენოდ.
...
ჩემში პოეტი...
თვალებით მთქმელი,
გოდების,
ანდაც,
სონეტის...
შენდამი ტრფობით,
შენით თრობით,
კვდება
ულექსოდ.


[icône:verlibra_N_11_"snail"].