უბნელი

ჩაისუნთქავს...
ამოისუნთქავს...
ქალაქივით 
შავ-თეთრი
კვამლი, ო!
მასაც, მზერა აქვს.
- ხურდა არ გაქვს?
- არა.
- ახტი!
- რატო?
- ახტი მეთქი.
- არ მაქვს.
- ძმაკაცია ავად.
- მართლა არ მაქვს.
- ძმაკაცის მამაც ცუდადაა.
- არ გჯერა ჩემი სიტყვის?
- მჯერა.
- მერე?
- არაფერი. პროსტა, ყველა მაგარი ცუდად ვართ.
- ოცი... ორმოცი... სამოცდახუთი... ლარი...
- ჯიგარი ხარ.
- რისთვის გინდოდა?
- სიგარეტისთვის. - შავ-თეთრი ბოლი შემომაბოლა.
- ეხლა არ ეწევი?
- კიდევ მინდა.
- თამაშობ ისევ?
ჩაისუნთქავს...
ამოისუნთქავს...
მკლავს...
ჩაისუნთქავს...
ამოისუნთქავს...
იპოვნის სხვას,
ან, მოწევს პლანს.

***

ოთახში ვუყურებთ
მულტფილმებს,
ვუსმენთ
შტერობა მუსიკას...
...
ჩაისუნთქავს...
ამოისუნთქავს...
უბნელი
ჭრელ
კატებს
ესვრის
ერთ
ქვას.


25 ოქტომბერი, 2024წ.

Kafka Hurnmann