ღამე

ღამეა. 

წვიმის წვეთები მიწას სცემენ,
და მილზე ეცემიან გამათბობელს. 

ღამეა, 

ოხ, დროც ისევ, რა მწარეა. 

მე კვლავ, ტახტზე გათოშილი,
ვუყურებ დიდ ეკრანს,
ან ისევ, 
ხატებთან ვკითხულობ "მერანს". 

დამისვამენ კითხვას: 
"თუ ხარ დაწყობილი?"
და მე, ისევ ავიჩეჩავ ბეჭს,
მივაწვდენ ხის, ძველ ჭერს. 

წვიმა შემომდის თითქოს,
ფანჯრიდან,
მე კი სადღაც, ზეცაში,
ტერენტის ვართმევ ხელს. 

უკვე რამხელა გზა გაუვლია,
ჩემი რამდენი ამოსუნთქვა, დაუთვლია,
ყვითელ სექტემბერს.


26 სექტემბერი, 2021წ.