მიდიხარ

- გამარჯობა. როგორ ხარ?
შენ- გამარჯობა. კარგად.
მე- არა მიშავს, რას შვები?
დროს ბანალურად ვკარგავ.

მაინ როგორ უჭირს ადამიანს
მაინც როგორ უჭირს ხედავ?
რაღაც გაგრძნობინოს სულიერად
სიტყვით თუ ვერაფერს ბედავს.

მე- სხვა რას შვები მითხარი
შენ- რას უნდა ვშვებოდე აბა?
ქარში არეული თმები
შენი კი გაისწორე კაბა...

მე- შენ არაფერს მეტყვი?
შენ კი გაისწორე თმებიც.
უკვე მერამდენ ვუმზერ
ღმერთო, მერამდენედ ვთვრები.

მე- ალბათ, სჯობს რომ წავიდე
შენ- მიცინი და დგები.
ქურთუკს მოგაფარებ ჩემით
პასუხს უთქმელადაც ვხვდები

მე - თავთან ვრჩები, გულზე 
ჭრილობებად, მარილმოყრილი რომ  დამრჩა იარები
ღმერთო, ვეღარასროს მის ლამაზ ტუჩებს
ვიცი სიკვდილამდე ვერ ვეზიარები...

ილია ლაზიშვილი