ზ ღ ვ ა

თითქოს შენ ჩემშიხარ ჩაბუდებული
მოუსვენარი აღელვებული,
და მე მიტაცებს შენი სივრცე
უკიდეგანო და შორეული,
ეხლა ღამეა დაგვყურებს მთვარე დამწუხრებული
მე შენს ნაპირებს დაუყვები ფიქრ მორეული
შენ სტიქიახარ ლამაზი ჩემი,
მე მსხვერპლი შენი დარდს გახვეული,
და როგორ გვიხდება ღამე ტალღები შენი აზვირთებული,
თითქოს შენ ჩემში ხარ ჩაბუდებული
მოუსვენარი აღელვებული,,