ნეტავ დუმილი შეეძლოთ ლექსებს


ნეტავ დუმილი შეეძლოთ ლექსებს,
 მაგრამ...ვაი, რომ ისე ყვირიან,
 სულს შეარხევენ და გულის სიმებს,
 ტვინში რჩებიან და არ მიდიან.
 ზოგჯერ სიჩუმე ისე მძიმეა, 
 როგორც ქვის ლოდი, ვეღარ საზიდი,
 ფინიშამდე კი გრძელი კიბეა, 
 საფეხურები ბროლის... ფაქიზი.
 მარწუხებივით ახრჩობს დუმილი,
 ეს უთქმელობა წამლავს სისხლს და ხორცს,
 ზოგჯერ დუმილი თუ ნიშნავს "არა"-ს
 ამავდროულად ხომ არის თან, "ჰო"?
 ნეტავ დუმილი შეეძლოთ ლექსებს, 
 მაგრამ ხმაურით იწერებიან,
 გულისნადებიც ისე ცხადდება, 
 ვისაც უძღვნიან - უმალ ხვდებიან.
 
თუმცა ლექსები 
სიტყვებზე მეტად,
დიდხანს ცოცხლობენ
და არ კვდებიან"

2019
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი