თვალები
თვალები სულის სარკეაო გამიგია, თვალები არ სტყუიანო, როგორც ვიცი, ათასჯერ ნათქვამ უარს ისე შეგიცვლიან, მერე არ სჭირდება ამას ფიცი- მტკიცი. ჩემთვის ეს თვალები ისე ფერადია, მას ვერ შეედრება ცისარტყელის ფერიც, მინდა დავხატო და მინდა დავინახო, რომ მე მაგ თვალებში უკვე ვირეკლები. "როცა სულს შევიცნობ-თვალებს დაგიხატავ", მოდილიანმა ხომ უთხრა მაშინ ჟანას, მე კი მსურს, ვიდრე შენს სულს შევიცნობდე, თვალებს ვხედავდე და გული მიამბობდეს: - რომ მე მაგ თვალებში უკვე დავიბადე, - და რომ იქ დავრჩები, ვიდრე მომიბეზრებ, ეს ის თვალებია - მე რომ მოვიგონე, და ყოველღამე სულ რომ დავისიზმრებ. ფერებს ვეფერები, ფუნჯით ვავსებ, ვხატავ, ვიცი გამომივა, რადგან მე ვქმნი ხატად, სული მე დამრჩება, ფიქრი, მოგონებაც, გული, ოცნება და დიდი მონატრებაც. ფერი...ის ფერია - მე რომ ვეფერები, გულმა უკეთ იცის, იცის ყველაფერი, თვალები ხომ სულის სარკეა და.. მჯერა მაგ თვალებში მაინც ვირეკლები. 2018
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი