კუგამის ფერდობები

კუგამის ფერდზე,
მთის ჩრდილში,
ხეების ქვეშ ქოხი დგას.
ის ჩემი სახლია.
დრო მოვიდა, უნდა დავტოვო.
ჩემი გონება ჭკნება, როგორც ზაფხულის ბალახი.
ქოხიც ნელ-ნელა იკარგება მაღალ ხეებში,
თვალს ეფარება.
საღამოს მნათობივით მივეხეტები.
მოსახვევების გაგრძელებები -  გრძელი გზებია.
ვჩერდები ყველა მოსახვევში,
მთას გამოვცქერი.

ტაიგუ რიოკანი