ბრმა მუსიკოსი

ჩემი როიალი ისევ სახლში მიდგას თეთრი ლილისფერი
ვიჯექ ბნელ ღამეში ჩემსა ოტომანში ვუსმენ ტრავიატას
მესმის ვიოლინოს თვლემა მორეული ნაზი ზუზუნის ხმა
შავ ლაქს არეკლილი ვერდის ოპერასაც ახლავს ვინიეტი
დუმდა დარბაზი და კუთხეს ოტომანძე ძილი მერეოდა

ქალი შემოვიდა,ქალი შემოვიდა,ფრაკს ამოეფარა
თვალებს მივაშტერდი შეუმჩნევლად გაძვრა მზერა ნამთვრალები
დარბაზს სივიწროვე,დარბაზს სივიწროვე ფრთხილად ისევ მესმის
ქალი მოცახცახე ძალაუნებურად სრული უიმედო

არა მოითმინეთ,არა მოითმინეთ,ისევ ინტრიგები
ფიქრებს ჩამოსცვივდა.თითქოს გაფერადდა თეთრი ოცნებები
ფურცლებს პლეონაზმი,ხელებს არგანიდა,ლომბერს მივუსხედი
ისე გავიპარე.ისე ვისეირნე ბეიკერსტრზე მოვხდი

ახლად გაღვიძებულ,თვალებ დახუჭული,წვერებ მოშვებული
ქალის აქატიის მზერა ნამთვრალები,ტანში მეღვრებოდა
მაინც ვერ გადმოსცემს,ვერაფერი ვერა იმ ნათელ დიდებას
რასაც მუსიკოსი,თავის ტრავიატას ბნელში უყვებოდა.