ზოგჯერ შენ ტოვებ

ზოგჯერ შენ ტოვებ შენს ძველ საცხოვრისს
და სახლთან ერთად ძველ მოგონებებს,
თითქოს ბავშვობას ემშვიდობები,
ან სიყვარულის ცრუ მოლოდინებს.
სადღაც გველივით ტოვებ შენს სიბრძნეს,
ქვაზე გათხრილ ხვრელს რომ ვეღარ ავსებ,
პეშვში მოამწყვდევ მოსულ სიბერეს
და გეგონება რომ ზეცად ახველ..
შენს სახლის ქვეშ რომ ერთი ქვა არის,
შენი სულია იმ ქვის ქვეშ მტვერი,
მიტოვებული სახლი იტირებს
და დაბრუნებით ვეღარ უშველი..