ბატიანობამდე


მეგონა სამუდამოდ იყავი,
მეგონა სახურავები,
მზის ამოსვლა, ყველაფერი ჩვენია
მინდოდა გამეზიარებინა ქალაქები,
რომლებმაც მომიტანეს
ბატიანობამდე.

მოვალ, იატაკზე დავჯდებით
და ვისაუბრებთ მნიშვნელოვნად
მოვალ, შენს მკლავებში დავიხრჩობ
და არ მეშინია Მოვალ,
მოდი ჩავეხუტოთ ერთმანეთს
და სადგურიდან სახლში წავიდეთ Მოვალ,
სამყარო ისეთი მშვიდია, როცა შენთან ვარ.

იცით, რატომ მოგწონთ ადამიანებზე ზრუნვა, რადგან ის კურნავს შენს იმ ნაწილს, რომელსაც სჭირდებოდა ვინმეს შენზე ზრუნვა.

გაიხსენე შენი თავი ერთი წლის წინ,
დაიმახსოვრე, ყველა უმცირესი დეტალი
შეხედე საკუთარ თავს ახლა
და მიხვდები რასაც ვგულისხმობ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი