ყველა ადამიანი წიგნს ჰგავს

ყველა ადამიანი წიგნს ჰგავს
და ჩვენ მათ ვკითხულობთ,
ზოგი ერთ თვეში, ზოგიც ორში
ზოგიერთ ადამიანს მხოლოდ წლების შემდეგ
გვესმის, ზოგს ვერასოდეს წავიკითხავთ.

ვიღაცა წაიკითხავს და თაროზე შემოდებს,
მეხსიერების მტვერს დროდადრო ჩამოვყრით
და გულში შევინახავთ, მაგრამ
რა სარგებლობა აქვს ამას?

მეორედ წაკითხვა არ არის საინტერესო.

არის ხალხი - ლექსები და ხალხი - რომანები, არის ლექსები და პროზა - მხოლოდ შენ შეგიძლია აირჩიო, ან იქნებ ჯერ კიდევ ნაადრევია თქვენთვის და ჯობია ჯერ ჟურნალს გადახედოთ?

არის ნათელი, აშკარა წიგნები, მაგრამ ვიღაცამ უნდა წაიკითხოს სტრიქონებს შორის, არის შენიშვნები - მყარი ჩრდილები და ლიგები, მაგრამ ყველას არ შეეძლო მათი წაკითხვა ფურცლიდან.

ჩვენი სამყარო სავსეა საიდუმლოებითა და საიდუმლოებით და მასში ცხოვრება მხოლოდ ყველაზე გრძელი გაკვეთილია, არაფერია
ზედაპირული ან შემთხვევითი, უბრალოდ შეეცადე გამოიყურებოდეს ხაზებს შორის.