გოლას

ბიჭო! ეს გული, ეს სატიალე,
რა ვუყოთ, თუ ჰგავს დაგვალულ მიწას,
რა ვუყოთ თუკი სხვაგან ვტრიალებ,
თუ კი ღვთისმშობლის ცრემლებს ვიფიცავ.

მე იმ გზით დავალ, რომელი გზითაც, 
ბევრმა რეგვენმა გადაიარა.
მე იმ გზით დავალ, რომელი გზითაც
ვერ მოვიშუშებ გულის იარას.

მაგრამ, მოვა დრო, შევაყირავებ
ამ დედამიწის დაუმცხრალ ლტოლვას,
გულიც დაცხრება - ეს სატიალე,
ო, ეს დროც მოვა, გჯეროდეს, მოვა!