როცა სამშობლო ასე შორს არის
უკვე არ მახსოვს სულის მგოსანი, _ ოცნება ლაღად ფრთებს როდის შლიდა?.. როცა სამშობლო ასე შორს არის, რა დამაძინებს ლოგინში მშვიდად!.. კვლავ მესიზმრება მტკვრის სანაპიროს გაღმა-გამოღმა ლამაზი ხედი და დავიწყება რომც დავაპირო, გავხდე მორჩილი საკუთარ ხვედრის – გამექცევიან გზაში ფიქრები და მიმატოვებს ვიცი, ოცნებაც. უსაქართველოდ მე ვინ ვიქნები, _ ვარსკვლავი ჩემი ციდან მოწყდება... დე, ჩემი ფიცი ყველამ იცოდეს: უცხოობაში შვებას არ ველი! სწორედ იმიტომ მიყვარს სიცოცხლე, რომ დაბადებით მე ვარ ქართველი... გულს მიბნევია ნაზი შროშანი და სევდიანად ისევ გაწვიმდა. როცა სამშობლო ასე შორს არის, რა დამაძინებს ლოგინში მშვიდად!
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი