ხაზი

მარტოობაში სრულდება წამი 
და დედამიწაც არ წყვეტს ბრუნვას
ამ ქცევებისთვის მეკუთვნის ლამი
მაგრამ რაღაც ხმა კვალ ჩემზე ზრუნავს.

სიმაღლეების სულ გვინდა ფრენა
სიხარულისთვის შექმნილი აზრი
ისევ ლოთივით გამიქრა ვენა
ისევ არ შრება ურიცხვი ბრაზი.