უჩემობა

მე ქალღმერთივით მოგიხღვნი ზღაპარს
პირველ თოვლამდე გემახსოვრება.
შენ გეშინია დღეს უჩემობის,
სუსხიან ზამთარს თან რომ მოჰყვება.
ყოველ გაზაფხულს მინატრებ ალბათ 
და ციდან სხივი დაგეკონება
შენ მე გიყვატდი თუმცა თქმს არ ღირს
აღიარება ძნელია ალბათ.
შენ გეშინოდა სულ უჩემობის
და ლექსებს წერდი ჩუმად და მძაფრად.
ახლაც რომ შეგხვდე თვალს ამარიდებ,
გამარჯობასაც არ მეტყვი ალნათ,
.მაგრამ მე ვიცი გულში რაცა გაქვს და რა უმალავ საკუთარ თავსაც.
შენ გეშინია დღეს უჩემობის,
და ქარიც მძაფრად ზუის და ქარგავს.