სამყაროს მშვენიერება ამის მიხედვით აღიქმება
სამყაროს იგავური მშვენიერება იმის მიხედვით აღიქმება, შეყვარებული ხარ თუ აღარ. სასაცილოა თითქოს , მავანო, მაგრამ სიმართლეს ვინ გაქცევია?! ჰყვარობ - გყვარობენ --- სამყარო სამოთხობს, მზეც უთბესია და ზღაპრულად ნათობს სივრცეთი, ჯადოსნურ ფერებს ფუნჯობს ბუნება ადამის ტომის მზერის სატკბობად... წუთისოფელიც კი უკვდავჟამობს ზეცამდე აჭრილ ბედნიერებით... მაგრამ არ გსტუმრობს სიყვარული, ან ცალმხრივია? -- მზეს გული ჩუმად უჩერდება... ფერები, შავ-თეთრზე მოთქმით დასული, უღიმ-ღამოობს... ფრინველთ გალობის სიმფონია ჩუმდება ყურთან... დედამიწაც კი მუხრუჭდება , ღერძგადამტყდარი... სამოთხის იგავუწვდომი ედემობა კი ადამიანის მზერის წინაშე ქედიდრიკება... უსუსურობით აბოდიშდება ეს დედა-მიწაც. სიხარული ნაღველს უთმობს საასპარეზოს... ადამის ტომის ვერდამტევი, უკაცურდება თოთქოს კოსმოსი... უფასურდება ფასდაუდებიც... და მისჯილი სიცოცხლის სატვირთავადღა თუ რჩება მგზავრი, ამ წამიერში სამარადჟამოდ ქმნილი უკვდავა. თუ გრძნობაც ბარტყობს და პასუხობენ - სამოთხე არის წუთსოფელიც... მაგრამ ტრფობაა უპასუხო , ან გული მისით დაუჭრელია?-- სიცოცხლე მისჯილი ყოფნაღაა, უსიხარულო, ამ უკაცურ, უმზეო და გაპირქუებულ, მშობლიურ და კოსმიურ სახლში... 2017 წ.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი