ტყის ციცინათელა

ბნელი და ველური ტყის შუაგულში მარტოხელა ფიგურა ბინადრობს, რომელიც ჩრდილებს შორის მარადიულ მზინვარებას აფრქვევს. ის გოგონაა, დაბნეული სული, რომელიც ოდესღაც სიცოცხლის შეგრძნებით ტკბებოდა, მაგრამ ახლა ცოცხალთა და მიცვალებულთა სამყაროებს შორის ცხოვრობს. ის, როგორც გასხივოსნებული ლუმინესცენცია, მოციმციმე შუქურაა, რომელიც სიბნელეში ანათებს.  მისი არსებობა ასხივებს ჰაერს, ჩუმ ვედრებას, რომელიც ტყის მიღმა სამყაროს სწვდება. მიუხადავად ფიზიკურობის უქონლობისა, იგი ფლობს სხვა სამყაროსთვის მიმზიდველ არსს. მიიზიდავს მათ, ვინც ახლოს იხეტიალებს. შეაჩერებს მათ, რათა განიხილონ საიდუმლოება, რომელიც მას განასახიერებს. მისი სინათლის ღეროები, ყველა ხის ტოტს ქსოვს, ჩურჩულებენ მივიწყებულ ამბებს ცხოვრების შესახებ, რომელიც უეცრად შეწყდა. მარადიულ სიფხიზლეში ის მოთმინებით ელოდება იმ ერთს. მისი კაშკაშა მზერა უხილავ ჰორიზონტს აქვს მიპყრობილი. მას სწყურია მონათესავე სული, რომელიც თანაგრძნობით მიუახლოვდება და არა შიშით. ის იმედოვნებს, რომ გადალახავს ბარიერებს ცოცხალ და სულიერ სამყაროს შორის და იზიარებს სილამაზეს, უსაზღვრო ბზინვარებას, რომელიც მის ნანატრ ცოცხალ სამყაროშია. დრო გაჩერებულია იქ, სადაც ის ბინადრობს, მარადიულად, სადაც საზღვრები რეალობასა და წარმოსახვას შორის ბუნდოვანია. მის ირგვლივ იცვლება სეზონები, ცვივა ფოთლები და ყვავის, მაგრამ ის მუდმივად ისეთი რჩება, როგორიც იყო. შუქად, რომელიც ბზინვარედ ანათებს. ტყის გულში, სადღაც ღრმად, მისი ბინადარი ელოდება მცველს, რომელიც ერთ დღეს მის მარტოობას ბოლოს მოუღებს.