ალვები


აქ იდგნენ 
მწუხრისას ტანწვრილი ალვები,
ფოთლები სველ ტოტებს 
ცრემლებად სცვიოდა.
და მაშინ, 
როდესაც პირველად გიწამე;
მაშინაც ციოდა, ციოდა, ციოდა...
გლოვა აქვთ მწუხრისას 
ალვების ასეულს,
ოქტომბრის 
ცხედართან გმინავდნენ ქარები.
ვიდექით ჩვენ ორნი, 
ყველაფრით დაღლილნი,
სამძიმარს ვრეკავდით
იმედის ზარებით.
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი