ქალი

ქუჩას შესდგომია ქალი ჩადრიანი
ალბად არ კადრულობს არვის
თითქოს დაუდგაო ღამე ავდრიანი
სულ არ შჭირდებაო არვინ

სხვამ სხვის რაიცოდა ედგა გასაჭირი
შვილი წასვლიაო ჯარში
მისი დარდისა და მისი ლოდინისგან
თავი დაუმალავს ჩალხით

ჰოი ქალბატონო რა დღე გაგთევია:
-ნუთუ გარიჟრაჟდა მწყრალი?
ჩემო ვაჟკაცო და ჩემო სულის ტკენავ
შენს გზას გავყურებო მალვით

დიდ გზას შესდგომია ქალი ჩადრიანი
არგზის უშინდება არვის
ქუჩა ჩაუვლია,ცრემლი დაუღვრია
შვილის საფლავთან დუმს მქრქალი.