„თავისუფლების ლტოლვა სიყვარულის შუაგულში“

„თავისუფლების ლტოლვა სიყვარულის შუაგულში“
 (ესე გრძნობაზე, რომელიც გზას ეძებს)
ხშირად ვფიქრობ, რომ ადამიანები სიყვარულში თავისუფლებას ვერ ატევენ — თითქოს სიყვარული ნიშნავს შეწირვას, შენს თავზე უარის თქმას, გზის შერჩევას მხოლოდ იმიტომ, რომ ვიღაც დარჩეს შენთან. მაგრამ რა იცი რა არის სიყვარული, სანამ მასში საკუთარი თავი არ დაგიკარგავს?
მე დავიკარგე. ერთხელ, მერე კიდევ ერთხელ — იმ ადამიანში, რომელსაც ვეძახი ჩემს. ის ჩემი სიღრმეა, ჩემი სარკეა, მაგრამ სარკე, რომელიც მტკენს. მის გვერდით ვარ შინაური, მისი თითები ჩემი კანის უჯრედებში რაღაც იდუმალს ეხება — იმას, რასაც სხვასთან ვერ ვგრძნობ. მაგრამ მე ვიცი: მასთან ყოფნა ისეთი თავისუფლების დაკარგვაა, რომელზეც ვეღარ ვიტყვი უარს.
ვუთხარი, რომ მიყვარს, და მაინც ვუთხარი: წადი. ეს არ არის სისუსტე — ეს იყო ყველაზე ძლიერი სიტყვები, რაც ჩემს თავს ვუთხარი, როცა არჩევანი უნდა გამეკეთებინა სიყვარულსა და საკუთარ თავზე. სიყვარული, რომელიც ფორმას არ იღებს, სახელს არ იღებს, მომავლით არ ფიქრობს — ტვირთად იქცევა. და მე ამ ტვირთს აღარ ვატარებ.
მაგრამ მხოლოდ ის არ არის ამ გზაზე. იყო სხვა ბიჭი — თითქმის იდეალური, თბილი, გულწრფელი. მასთან თავი პრინცესად ვიგრძენი. მაგრამ ამ იდეალურობაშიც დავიკარგე. ჩემს თავს ვერ ვხედავდი მის თვალებში. ჩემში არ იყო ის სიგიჟე, ის რისკი, ის კოცნის შიგნეული, რაც მასთან მაკავშირებდა.
სასაცილოა, არა? ერთი ადამიანი მეტკინა და მაინც მასზე ვფიქრობ, მეორე კი ყველაფერი იყო, რაც დამიცავდა და მაინც მოვიშორე. რადგან... სიმართლე? მე არც ერთი მათგანის გვერდით არ ვარ თავისუფალი.
და მე დღეს მხოლოდ ერთ რამეს ვეძებ: საკუთარ თავს. ისე, როგორც ზღვა ეძებს ფორმას, მაგრამ თავს მხოლოდ თავისუფალ ტალღებში პოულობს. მე მინდა გზა, რომელზეც არავინ გამაჩერებს, არც შემზღუდავს. სიყვარული კი, თუ ოდესმე დამეწევა — დაე მომყვეს, როგორც თანასწორი, არა როგორც ბორკილი.
ესე არ არის სიყვარულზე უარის თქმა. ეს არის უფლება, ვიყო ისეთი, როგორიც ვარ — მწველი, რთული, ქარიანი. ეს არის სიმამაცე, ვუთხრა საკუთარ თავს: არაუშავს, თუ ჯერ არ იცი, რა გინდა. არაუშავს, თუ გიყვარს და მაინც უშვებ. არაუშავს, თუ ჯერ შენს თავთან გინდა იყოთ მარტო.
მე ვარ ქალი, რომელიც არჩევს გრძნობას, მაგრამ არ ივიწყებს საკუთარ თავს.
 და სწორედ ასე იბადება ნამდვილი თავისუფლება.