დედამიწელი N2

გაუცხოება -  
ფიქრი მოშიში, 
უსასრულობის წერტილებს ისვრის - 
კოსმოსი შორი. 
რიცხვებს ცა ითვლის, 
სიცოცხლეს ერთვის, როცა საზრისი - 
დედამიწელი N2. 
ლაბირნთებში გახვეული,   
მარსიდან იძვრის 
კოსმოსის მორფი  - „ადამიანი.“ 
მოგვევლინება ინაიმადათ, 
გაქრება როცა დედამიწაზე 
-ინით, -იანით, 
ადამიანი - ადამიანით.   
რჩება თვალები - 
ღვთის მოშიში 
ტვინის ფარებით.   
ქრება გვარები.  
ვერ დამალული,  
გაცხადებული - 
რჩება სახელი. 
დედამიწელი N2 
კოსმოსით მოდის. 
მიწამ ინათა! 
ოქროსფერი პარალელებით 
უსასრულობის სიბრტყეებს ხაზავს.   
იფხიზლე, NASA!