***
შემომცინებს თვალები ქარით დარდ განაქარვები და მაგრძნობინებს სიცოცხლის ძალას, მე გალაქტიკის ერთი ვარ მარად! გადალურჯდება აისი, დასამარდება დარდები, ფრენას ისწავლის არწივი სადაფისფერი მაისით. თავს მევლებიან ფიქრები, არწის ფრთებივით შლილები და თებერვალში განვიცდი შეშლილი მარტის საკინძის სამაიობით თავდახრას. ლიცლიცებს თოვლზე სინაზით და იღვენთება სხივები, ბადისებრ კორიანტელში იისფერ ფიფქის მძივებით. მოვიწამლები ამაღამ ცის კიდის სადარაჯოზე, ფეხით მავალ გულს გადაყვა ამიმარტისფრდა სამოთხე. ჩემი საათით დგას სულის უკუნი შენაბინდები, სხეულს სიმებად გადაყვა არითმიული ფიქრები! მე ვეღარ ვიცდი ოთახში ექვსი საათის ისრებით, სარკმელს გავაღებ და ვიფრენ 17 მარტის ფიქრებით.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი