გამოძახილი

მოასწარით, სანამ დამთავრდა 
რაღაც, 
რაც იყო ამ კედლებს მიღმა,  
განდეგილი,  ხატად ქცეული. 
დააკლდა რწმენა, 
არ უნახავს ცის სასწაული.  
სანამ იმედები მიმალულან  
თავშესაფრებში. 
სანამ მნათობმა 
სიკეთის ქმნის დაკარგა აზრი,    
სანამ ჯერ კიდევ მივდივართ გზაზე 
ფიქრით: თურმე მძიმეა ჯვარი.    
სანამ ფოთლები ფერებსაც კარგავს. 
და ზამთრდება ძველ ბაღებში, 
არ ვიცი რატომ, 
გავიფიქრე: დარჩებით მარტო,    
კედლებს მიღმა, სარკედ ქცეული, 
დათოვლილი ფიქრის ამარა. 
ანარეკლებით გაყინულ ტბების, 
იავარქმნილი წლების გზებზე 
ისევ დაზამთრდა.