წვიმა

წვიმაა,შენ კი 
მთელი არსებით,
ასე რომ გგონია,
ეს წვიმა შენია...
და როცა ეხები ,
მთრთოლვარე ხელებით,
სულში ჩასახლებულ წვეთებს ეფერები...
იდუმალ ფერებით
და წარმოსახვებით...
ღრუბლების აფრებით,
წვიმს და ეს გრძნობები ,
ქცეულა სტიქიად...
შენი რომ გგონია ისეთი ამინდია...
ნისლებს ქაოტურად არღვევს გაელვება,
წვეთებს თბილ ცრემლებად რომ დაგუბებულა,
წვიმასთან ერთად რომ ჩამოიღვენთება...
შენი რომ გგონია ისეთი ამინდია,
წვიმს და ეს გრძნობები ,
ქცეულა სტიქიად...