ფერთა მისტერია

როცა მწუხრის ჟამია ,
კალიების გნიასი,
გაცრეცილი ფოთლებით ,
დგანან ტოტებდახრილი,
როგორ აღმაფრთოვანებს
ტირიფები სინაზით,
გრძნობის აპოთეოზი...
ლელქაშებით მოფენილ ,
დაშრეტილი ჭაობის ,
ამღვრეული ფერები,
აქ წვიმების მეფეა,
გადარეულ სისწრაფით
მოვარდნილი სტიქია...
გადაიქცა ცრემლებად ,
ტკივილების სერია,
აუხდენელ ოცნებებს ,
ფერთა ამ მისტერიას,
ალბათ რეალობაში
ახდენა უწერია...
თითქოს ლაბირინთებით,
ანტიკური მითებით,
მოცულია გონება,
შლეგი მუზის მონებად,
იქცნენ ახლა ფიქრები,
ვნების ქარტეხილებით,
მელოდიურ ბგერებად,
მოვლენ ამ შთაგონებად,
ემოციის სიმძაფრით 
მსურდა განმარტოება...