მამულო!

ხან ყვავილნარებს ვუმღერი
ხან დილას ცინცხალ მზირალსა,
მთა და ბარს გადავევლები,
მზეს შევღიღინებ მცინარსა. 
თავი საუფლოს მგონია
თვალს რომ ვუსწორებ მყინვარსა,
მდინარეების ქუხილსა,
არწივს ზეცაში მყინვარსა.
შენს მიწას დავეკონები,
სახეს გიკოცნი მძინარსა,
შენ მყავდე კარგად მამულო
ვერავინ მნახავს მტირალსა.