აღსარება

ერთადერთია ბედნიერება;
ცათა სიმშვიდეს ლექსები არღვევს….
მე მებრალები ჩემო იღბალო,
რომ შენი ბედი იღადრავს ძარღვებს.

თვალს თვალში ვუყრი რკილნაჭამ სარკეს.
ვეღარ დაგლანდე.... რა იქენ ბიჭო?...
ვინემ ოცნება აგვატალახებს,
ქვით დავიშანთოთ თვალები გვიჯობს.

სიცივე ისე ბობოქრობს სულში,
მუჭში მაკვდება მზე, როგორც მტრედი.
ზღვა თავის ჟინზე როცა მივუშვი,
პოსეიდონის ცრემლს პეშვით ვხვეტდი.

ერთადერთია ბედნიერება;
ცათა სიმშვიდეს ლექსები არღვევს....
მე მებრალები ჩემო იღბალო,
რომ შენი ბედი იღადრავს ძარღვებს.